Dit is een schoon suverlijck boeckxken, in denwelcken ghy vinden sult veel schoone leysenen, ende gheestelijcke liedekens

Een nieu Liedeken.

Een goet nieu Liedt al van begin,
Dat sal ick gaen verclaren,
Van een Vader des Huys-ghesin,
So ons Lucas gaet openbaren,
Twee Sonen heeft hy behouwen,
den outsten dienden hem van passen wel
Den jonghsten viel hem seer rebel
Also men mocht aenschouwen.

Hy sprac, o vader, weest dies wel vroet

wilt my nu overgheven
Dat alle mijn patremoni goet
Van dat my is ghebleven,
Gheft my dat sonder claghen,
Twelck die Vader heeft ghedaen
Om dat hy soude Pelgrimagie gaen,
Ende hem selven wijsselijck draghen.

Doe hy dat ghelt oock had ontfaen,

Also men mocht aenschouwen
Heeft hy dat ghelt terstont verdaen
Al met die schoone Vrouwen
Doe hy sijn ghelt was quijte,
Doe trocken sy hem sijn cleederen uyt
Ende lieten hem lopen als een schavuyt
Seer pover van habijte.

Daer na quam eenen dieren tijdt

Dat hy met groote pijnen,

[p. 54]

 

Moeste gaen eten, dit seker zijt,

 

Dat draf al met de Swijnen

 

hy sprack met weenende ooghen,

 

Wil ick weder tot mijnen Vader gaen,

 

Oft hy my wil in ghenaden ontfaen,

 

Ootmoedigheyt betoghen.

 

Seer haestelijck daer na met dien

 

Gingh hy die reyse aenvaerden,

 

Voor sijnen Vader sijn zonden belijen

 

Ende viel voor hem ter aerden

 

Hy sprack: O Vader ghepresen,

 

Ick heb tegen God en u so veel misdaen

 

Wilt my als een huerlingh ontfaen

 

Ick en ben niet weert u Sone te wesen.

 

Doe die Vader dat verstondt,

 

Gingh hy sijn Soon ontfermen,

 

hy custe hem daer voor sijnen mont,

 

Ende nam hem in beyde zijn armen

 

hy riep ten selven tijden,

 

Mijn Sone die langhe verlooren was,

 

Is nu ghevonden op dat pas

 

Wilt nu met my verblijden.

 

-Langht mijnen Sone dat beste habijt

 

Mijn vrienden wil ick doen nooden,

 

haelt sijnen Broeder met jolijt

 

Mijn beste Kalf wil ick doen dooden,

 

Hy sprack ten selven stonden,

 

mijn verlooren Soon heb ick ghewacht

 

Welck was dat menschelijck gheslacht,

 

dat Christus heeft ghevonden.

 

Den outsten sone hoort mijn vermaen

 

Gingh tot zijnen Vader ghewaghen,

 

voor my ick ben u onderdaen,

 

En hebdy noyt Bock gheslaghen,

 

doe sprack die vader ghepresen

 

van mij ten goede en hebdy gheen noot,

 

Maer uwen Broeder die was doot,

[p. 55]

 

Die is nu verresen.

 

Al die met zonden sijt belaen

 

En wilt doch niet wanhopen,

 

Wilt tot Godt den Vader gaen

 

Sijn gratie staet altijdt open,

 

En wilt u zonden bekermen

 

Ende laet u zonden wesen leet,

 

Want Godt is altijt bereet

 

Om den zondaer te ontfermen.

Amen.