Dit is een schoon suverlijck boeckxken, in denwelcken ghy vinden sult veel schoone leysenen, ende gheestelijcke liedekens
(ca. 1625)–Anoniem Schoon suverlijck boeckxken–
Auteursrechtvrij
[pagina 25]
| |
op de wijse: soo’t begint.Het viel een Hemels dauwe
Al in een cleyn Maeghdelijn,
Ten was noyt beter vrouwe:
Dat dede haer cleyn kindekijn
Dat van haer was gheboren,
Ende sy bleef maghet fijn:
O Maghet uytvercoren,
Lof moet u altoos zijn.
Die Maghet ginck met kinde
Geen swaerheyt hinck haer aen:
Als Ioseph dat versinde,
Die goede rechtveerdighe man:
Hy dachte, ick wilse laten,
Ick en ben de Vader niet,
Ende trecken mijner straten
Eer my meer schanden geschiet.
Al van des Hemels throone
Sprack hem den Enghel aen,
O Ioseph Davids sone,
O waerde salighe man:
Blijft alle beyde te gader,
Het is boven natueren cracht,
Dat Godt almachtigh Vader
In haer dus heeft ghebracht.
Cort daer nae is ghecomen
Een Keyserlijck ghebodt,
Dat niemant uytghenomen,
Hy en quame sonder spot,
Aldaer hy was gheboren,
Ende brenghen zijn tribuyt:
Dat dede men daer hooren
Ende roepen over luyt.
Maria en Ioseph mede
Quamen te Bethlehem waert,
| |
[pagina 26]
| |
Want daer was Iosephs stede,
Als ons die Schriftuere verclaert
maer sy mochten nieuwers inne
Men wijsde altoos voort,
Die hemelsche Coninginne,
En was daer niet ghehoort.
Int veldt hebben sy ghevonden,
Een huys seer dunne ghedaeckt
Binnen so corte stonden
hebben sy daer logijs ghemaeckt,
daer wert die maghet moeder
Al sonder wee oft sonder pijn,
des s’menschen Soon en Broeder,
Hoe mocht hy ons naerder zijn.
Wt Moederlijcker minnen,
Leyde sy hem op haren schoot
haer herte verblyde van binnen,
Dat dede zijn mondeken root
Sy custen aen sijn wanghen
Sy custen menighfout,
Dat hy quam zijn ghevanghen,
Verlossen jonck ende out.
Maria suyver Fonteyne,
Daer Godt sijn ruste in nam
Bidt voor ons al ghemeyne
Ende versoent dat Goddelijc lam,
So dat wy moghen gheraken
met hem in dat soete dal,
Daer vreught is boven maten,
Die eeuwelijck dueren sal.
|
|