Salon des variétés

48 der meest geliefkoosde coupletten en comique scènes

XLIV.
De verwaande Klaas.

Moderato con gusto.

'k Ben ge-kend in al-le wij-ken, Ie-der noemt mij hup-sche Klaes!

Ner-gens vind ik mijns ge-lij-ken, O-ver-al ben ik de baes;

[p. 102]

 

'k Weet niet meer hoe 't aan te leg-gen, Al waer ik mijn tre-den zet,

 

ral - - - - len - - - -

 

Hoor ik al-le men-schen zeg-gen: Och! wat is dat Klaes-je

 

- - tan - - - - - - - - do. a tempo.

 

net, Och hoe net, och hoe net, Och wat is da Klaes-je net, Och wat

 

is da Klaes-je net.

 

Zondags moet gij mij zien pronken,

Als ik naer de hoogmis gaen.

Met mijn leerzen schoon geblonken,

En mijn broek mê riemkens aen.

Met mijn hemdsband over d' ooren.

En mijn hoed op zij gezet,

Dan moest g' alle meisjes hooren,

Och wat is da Klaesje net, enz.

Trees, de dochter van den pachter,

Vond ik eens alleen in 't veld,

Ik kwam in 't genipt van achter,

En zij scheen geheel ontsteld.

Maer da was maer voor gedoogen,

Daer heb ik wel opgelet.

Zij sprak stil met lonkend oogen,

Och wat is da Klaesje net, enz.

Onlangs had ik d' eerste dansen

Met jonkvrouwe Adelaied,

Zeker heb ik schoone kansen,

Want zij lacht, als zij mij ziet,

'k Zal haar vader 't Jawoord vragen,

Word ik aan de poort gezet;

Daar zal ik geen bult van dragen,

Altijd is da Klaesje net, enz.