Salon des variétés

48 der meest geliefkoosde coupletten en comique scènes

[p. 100]

XLIII.
Mannenklacht.

C. Rademacher.

Hoe ver de meis-jes 't drij-ven, Is niet te be-schrij-ven, Tien-maal

soms per dag een an-der kleed; In né-gli-gé ont-be-ten, Dan bij 't

mid-dag-e-ten, Of voor 't bal, een nieuw toi-let ge-reed; 'k Zag on-langs

op de straat, Een nuf-je, o wat staat! In gros de Na-pels kleed,

met krip-pen hoed, En 't zal niet lang meer du-ren Dat aan

mo-de-ku-ren Ie-der-een zich on-der-wer-pen moet, En 't zal niet

lang meer du-ren Dat aan mo-de-ku-ren, Ie-der-een zich on-

der-wer-pen moet.

[p. 101]

 

Men kan 't zich niet verbeelden,

 

Zoover gaat de weelde,

 

In japon of muts of garnituur,

 

Massa's linten, bloemen,

 

Niet om op te noemen,

 

Als de noten in de partituur;

 

Fraai gekapt met strikken,

 

Wie zou 't niet verkwikken,

 

Met een roos briljant, aan ieder kant;

 

Kousen fijn geweven,}bis.

 

Rokken net gesteven,}

 

Daarmeê is men eerst recht élegant.}

 

 

 

Doch ik wil nu maar zwijgen,

 

'k Zou licht quaestie krijgen,

 

Daar mijn taal de dames reeds verdroot;

 

En met al mijn praten,

 

Kan 't mij toch niet baten,

 

'k Kreeg gewis nog wel een ribbenstoot;

 

Vergeef mijn schertsend lied,

 

Het bare u geen verdriet,

 

En is mij hart'lijk leed, zoo 't smart u deed;

 

't Wordt hen alleen geweten}bis.

 

Die hun stand vergeten!....}

 

Lieve meisjes, zie 'k graag lief gekleed!}

 

 

 

F.C. Senff.