Salon des variétés

48 der meest geliefkoosde coupletten en comique scènes

XXIII.
Ik zal hem vergeten.
Lied voor Tenor, Soprano of Bariton.

E. Gregoir.
Moderato.

rit.

Veld en bosch staan frisch en groe-nen, Bloe-men beu-ren bij mil-

a tempo.

lioe-nen, In den war-men zon-ne-schijn. In den war-men

f

zon-ne-schijn. Vrij-e zang en bal-sem-geu-ren. Lust en le-ven,

p rit.

licht en kleu-ren, Waar-om thans zoo droe-vig zijn? Waar-om thans zoo

[p. 60]

 

Zietroerend.

 

Einde.

 

droe - - - - vig zijn? Wan-neer hij mij zijn lief-de heeft ge-

 

zwo-ren. Toen was het bit-ter koud, ik zag met smart, De

 

laat-ste ro-ze in ha-ren knop be-vro-ren, Maar len-te was het in

 

mijn min-nend hart. Daar schiep de zon der hoop en liefde een

 

E-den, Vol le-vens-lust en stil-le za-lig-heid, Maar ach wat heeft mijn

 

hart al niet ge-le-den, Hoe pijn-lijk boet-te het dien schoo-nen tijd, Hoe

 

pijn-lijk boet-te het dien schoo-nen tijd.

 

[p. 61]

 

In de vreugde vindt ons harte,

 

Balsem voor de pijn en smarte,

 

Ze is des levens zonneschijn. (bis.)

 

Zij doet 't naarste leed vergeten,

 

Doet ons menschen broeders heeten,

 

Waarom dan niet vroolijk zijn? (bis.)

 

In mijn geluk zou hij het zijne vinden,

 

Mijn leven was aan zijne vreugd gewijd,

 

Zijn hart zou zich aan 't mijn voor eeuwig binden,

 

Waar is helaas! waar is die schoone tijd?

 

O kon ik hem, op eenen stond vergeten,

 

Zoodat van hem het laatste spoor verdween,

 

Dan treedt een hemel weer in mijn geweten,

 

Waarin de lieve zon van vreugde scheen. (bis.)

 

 

 

Laat geen smart 't gemoed bederven,

 

Wil van geene droefheid sterven,

 

Maar geneest door vreugd uw pijn; (bis.)

 

Vreugde is 't leven van ons leven,

 

Ze is ons door de deugd gegeven;

 

Waarom dan niet vroolijk zijn? (bis.)

 

Welaan, ik zal mijn leed en smart begraven,

 

Diep in mijn hart. De vreugd zij haar graf.

 

En aan dit graf zal ik mijn ziele laven,

 

Ik neem terug wat ik den valschaard gaf;

 

Dan kwelt geen spijt of rouwe mijn geweten,

 

In liefdevreugd verkeert mijn liefdepijn,

 

Ik moet hem ja, vergeven en vergeten,

 

Dan zal ik weer gerust en vroolijk zijn. (bis.)

 

 

 

J. Blockhuijs.