Van den meyeren wat se beholden van den gude in der meyerscap na des heren dode. LXVII. (III. 77.)
Doet een man sijn lant wt 6) te tynse of te pleghe, dat is pacht, tot eenre besceidenre tijt 7), also dat men hem 8) dat lant besayt weder late 9), tot welker tijt dat hi binnen den iare sterft, so salmen den erfghenamen dat lant weder besayt overleveren ende gheven, nadien 10) dat hi hem des niet waren en conde dan die wile dat hi levede 11). Ende die erfghenamen sullen den man al sodanighen tyns of pleghe gheven, als hi denghenen doen soude die hem dat goet of lant dede, na dien 12) dat hi dat lant mit sijns selfs ploech beginck 13).
Saltu aldus verstaen, dat eerste is dat hi gheen ghewere en heeft, die daervoor waren sal, dan sijn ploech ende dat zaet van den tynsgoede dat des mans selve toehoorde; dat