Off een man den anderen to kampe boet vor gherichte, wo men dar over vrede wercken sal ende wo nicht. XXXV. (III. 36.)
Wie een man voor gherichte te campe vaet ende die claghe mit ordelen gheverstet wordt 1), so werket men hem beiden vrede, ende wort die vrede ghebroken, so salmen den vrede alre eerst beteren sonder campe na rechte. Wort ooc de vredebreker ghevanghen 2) inder daet 3) so rechtet men over hem als recht is 4).
Ghevangen. Ofse den vrede breken also dat daer pijnlike claghen of vallen moghen, ende wort dan die vredebreker begrepen, so rechtet men over hem na vredebrekers recht, dat is dat men dat hooft afslaet. Hoe dan, of men hem mit kluppelen sloghe, ghinghe dat ooc an sijn lijf? Sommighe segghen, neen, mer ic spreke, het gaet hem an sijn lijf, ende dat om der saken wil dat hi hem te voren daerom beclaghet had. Want mocht men dat also licht beteren als dat ander, wat hulpe dan die ghewrochte vrede.