[Recht der Joden.] VII. (III. 7)
Gheen iode 1) en moet des cristen mans were niet wesen 2), tensi dat hi antworden wil in des cristen mans stede. Slaet een iode 3) een cristen man doot of doet hi enighe misdaet 4) daer hi mede begrepen wort, so recht men over hem als over een cristen man, ende slaet ooc een cristen man een iode doot, men recht over hem, want hi heeft des conincs vrede ghebroken 5). Desen vrede verwerf hem Josephus ieghen den coninc Vespasianus, doe hi sinen soon Titum 6) ghesont maecte van der gicht. Coopt een iode of neemt hi te pande kelcken, patenen, boken of casuffelen 7) of desghelycs daer hi gheen were an en hevet, vindt men dat onder hem in sijnre were, so recht men over hem als over enen dief. Wat dinghes hi ooc coopt bi daghe ende onderholen ende niet met besloten huze 8), mach hi dat betugen self derde, so beheret hi sijn penninghen die hi daer om gaf 9).
Dat gheen kersten man en moet noch en sal sijn weerscap thyen op enen ioden, also dat des die aenspreker yet volghen derf, tensi dat hem die iode weren wil na kersten recht, dat is dat die iode een rechte were bewise die dat verwaren sal.
Oec welke kersten mensche enen iode dient die is te banne. Oec so en moeten die ioden en stillen Vridach niet opter strate gaen. So mach men ioden ende ketters vertughen in allen saken in Sassen lande, daer die Sasse met sinen ede ontgaen mach.
Ioden en moghen niet claghen vriemder luden broken, mer hoors selfs leet ende overlast dat moghen si wel claghen.