Van twen de een gued aenspreken, de ene to lene ende de ander secht het sy sin eghen guet 1). XLI. (II. 43.)
Wie een goet aenspreect te leen ende die ander seit het is 2) sijn eyghen goet, sprekense dat aen met gheliker were, diegheen die dat goet to eyghen, die mach 3) dat bet behouden met drie scepenen tughen dan die ander, die dat te leen aenspreect 4). Gheervet eyghen goet dat moet een man ooc bet behouden dan een ander 5), die dat ghecoft heeft of die dat ghegheven is 6).
So is des die beervede man naerre te behouden. Ende hi en derf des op niemant theen, noch gheens tughes noch rechtes daer van waren, want he heeft al dat gansse recht an die guede dat die dode daeran hadde, want een coper en mach een goet niet aenspreken noch bereden mit ghenen rechten dan dat hi dat an synre were thoe. Daerom so heeft hi dat zwaerliker te houden.
Auteursrecht onbekend