Van den selven. LXXXVII. (II. 12. § 5.)
Wie dat ordel scelt ne coemt hi niet 1), hie moeter omme wedden 2) den rechtere ende denghenen syn boete gheven des ordel hi bescouden 3) heeft. Ne gheens beroepens 4) ordels moet men tien 5) wt eenre greefscap in eenre marke, al hebbe die greve die greefscap van den mercgreve. Dit is daer omme dat inder marke 6) ne ghene conincs ban en is ende hore recht twiet. Daer omme sal mens oec voer dat rike tien 7). So wien ordels ghevraghet 8) wert ende des niet vinden en can 9), daer sal hi syn recht toe doen, dat hys niet vinden en can 10). Hi wints dach also langhe als den ghenen ghededinghet is 11) daer dat ordel op gaet. Scelt een zasse 12) een ordel ende tiet hys an sinen vorderen hant 13) ende an die meerre 14) menie hi moet er selve omme vechten mit hem zevenden synre ghenoten weder ander sevene. So waer die meerre menie seghe vecht, die behout dat ordel. Iewelic versighet man 15) weddet den rechtere ende gheeft dien boete, die op hem ghevochten hevet. Om ordel ne moet nieman nerghen vechten 16) dan voer den rike. Vraghet men enen man eens ordels ende vint hyt na sinen sinne, so hyt rechtest weet 17), al syt oec al onrecht, hine lidet daer neghene noot omme 18), wederspreket een die welboert 19) ende vint een ander ordel 20), so welc hore die meerre