Het Roode Zeil. Jaargang 1

[p. 227]

Sappho

Wat levensdrang liet mij zoolang
De wrange vreugd verduren
Van lust naar lippen en naar zang
Gestrengeld als twee vuren?

Als een fontein aanhoudend ruischt
Van eigen heerlijkheden,
Spruit voort de zucht die in mij huist
Naar lied en vrouwe-leden.

En een vrouw alleen weet welke zeeën van leed
En van wellust mijn hart doorstormen,
Als in scheppingsmacht van den liefdenacht
Mijn kussen tot zangen zich vormen.

Ik ben de rozelaar en de roos
En de hand die de roos zal plukken
Met de dòòrnen der liefde, die ik verkoos
Op mijn bevende borst te drukken.

Firmin van Hecke.