De roemrugtige Haagsche faam, of de nieuwe Amsterdamsche fonteyn
(1721)–Anoniem Roemrugtige Haagsche faam, De–
AuteursrechtvrijOp dezelve Vois.'k WAs van mijn Beest in Zee gesmeeten,
Als ik den Leezer heb doen weeten,
Ag! wat waer ik in de noot,
'k Schreeuwde als een Stomme Quartel,
Dog door al mijn zot gespartel,
Zonk ik na de Grond als Loot.
Bloet daer zag ik raere zaeken,
Wonderlyke grappe maeken,
want Nepthunus met verlof,
Had veel Goode en Godinnen,
'k Liep al mee zijn wonink binnen,
Deze Vrind hiel open Hof.
Ik zag een Zee Hond Mossels schrobben,
die had hy in eene Tobben,
Fraay Geweeven van Papier;
Hy wist 'er wonder op te passen,
'k Zag een Roch die Rammenassen,
Schilden met zijn staert na 't vier.
Ik zag 'er twee paer Meereminnen,
o dat waare Kogchelinnen,
tapten Soopjes by de kan,
Triton Naeyde Koorezakken,
'k zag een Zwaerdvis vliegers Plakken,
Met een Zwarte Nagtrok an.
Juffrou Tetis zat te vloeken,
Mits zy op twee Olykoeken
Haer Gebit bdurven had,
Greep een Nyptang in haer handen,
trok gestadig aen haer Tanden
'k Dagt dat Wijf is vol en zat.
'k Zag een Taafel daer de Gooden
die Nepthunus had doen nooden,
wakker smulden met elkaar:
'k sag een Os met Staert en Pooten,
Wou mijn met zijn Hoorens stooten,
Was gebraeden, en wel gaer.
't Koorennat dat wierd geschonken,
En by Emmers vol gedronken,
't Ging Avoes, ik dankje zeer;
| |
[pagina 83]
| |
'k Sag een Vis met twaelef Staerten,
Bloet die bakte Mangeltaerten,
En was dapper in de weer.
'k Zag 'er ook twee Dollefijnen;
Voor het Goodendom verscheynen,
Elk die speelden op de veel,
'k dagt dat zijn al raere grollen,
'k Hoorden ook een Bruynvis lollen,
Met een half verroeste keel
Dog hy zong na mijn onthouwen,
Van Wilhelmus van Nassouwen,
't waer een Lieffelyk gezang:
Als men makkelyk kan gissen,
'k zag wel duyzendt Schellevissen;
vegten om een Koeke Pan.
'k Sag wel honderd Kabbeljaeuwen,
Roden, Geelen, Bonten, Blaauwen;
Springen om een Schootel Pap:
Dog zy dansten op haer vinnen,
Anders niet als Lammert binnen,
goon! ik lagten mijn schier slap.
'k Sag een vliegend visje smooken,
En een Pijp met Zaly Rooken,
booven op een Kleere Kas:
dog hy kwylden by mijn zoolen,
Pik, en Teer, en Doovekoolen:
Potaerd: Lak: ook Geele was.
Maer wyl ik dees raere kuuren,
Sag moest ik iets vreems bezuuren,
Mits een zee Paert assurant
Mijn door 't hoeste kwam te hooren,
Greep mijn daadelyk by de Ooren,
wurp mijn Kogelswijs op Strant.
'k Gooyden hem met Oester Schulpen,
dog dat wierden alle Tulpen,
So als ikze van mijn smeet,
Gooyden ik met Alijkruyken,
't wierde Roose zonder struyken,
Dat ik nimmer meer vergeet.
'k Sag een Kreeft die liep op 't waater,
Met een Deegen in zyn snater,
En een Snaphaen in zyn Poot
Fraey bestrikt met Hellebaerden,
Schoot dit Paert trots alle Paerden,
Met een duyve Boontje doot.
'k Dagt nu zien ik my gewrooken,
'k Heb het kreefje aen gesprooken:
'k Roemden op mijn dappre maet
't Gaeuwe Beesje dat niet dom was,
En in 't alderminst niet stom was,
Riep ik ben een Zee Zoldaet.
'k Vroeg of hy op Land wou koomen,
neen ik neen
| |
[pagina 84]
| |
ik, riep hy Oomen,
Ik heb nu zeer weynig tydt,
Daer op zag ik weer o wonder!
Hy dook als een Spiring onder,
Dit's nog maer een kleyigheyt.
'k Heb mijn tyd niet veel verluyerd,
Maer ben zoetjes voort gekuyerd,
tot ik op het laeste kwam,
In een Bosch: wie zou het Droomen?
daer ik niet als Coffi boomen,
wonder dik en hoog vernam.
'k Zag een slang waer voor ik bang was,
wyl dat Dier omtrent zoo lang was,
Als van Lyden tot den Haeg,
'k zag zijn Roode oogen Branden,
Bloed wat had hy raere tanden,
krek gelyk een Moolenzaeg.
Dog hy liet mijn mooy met vreeden,
Ik ben soetjes voort getreeden,
tot ik weer wat vorder vond:
Hoe een Vlieg met neegen Leeuwen,
teegen omtrent duyzend Spreuwen,
Vogten om een Henne stront.
Zoet dat 's mis zy vogten allen,
Om twee groote Haaneballen,
'k zag nog nimmer zoo 'n gevegt;
maer een Panter dier als Conink,
had daer een volmaekte woonink,
En al meenig dapper knegt.
Goo'n! Ik lagten om die grillen,
deze kusten hem zijn billen,
Die zijn staart, en die zijn snoet,
deeze kwam hem eer bewyzen,
bragt wat knollen en Radyzen,
Half verleyt en niet te goet.
Als om Varkens voort te zetten,
'k zag een Mol zijn kop verpletten,
Van een groote duyzent been,
'k zag een Goutvink spaenders hakken,
En heel lief in manden pakken,
wyl de Zon in 't Noorden scheen.
'k Sag een Stier, o droes van Loenen!
Sienaes App'len, en Lamoenen,
kakken in het waegen spoor,
'k Meende daer wat van te krygen,
Maer ik kreeg wie zou het zwygen?
braef wat klappen aen mijn oor.
Van een dolle Dommedaaris,
'k Riep genaden kassewaeris,
Ja genaden riep hy weer,
wilt dan hier geen moetwil pleegen,
dog doen ik hem wel ter deegen
Aenzag waer 't een Manke Beer.
| |
[pagina 85]
| |
Met twee hoorens als de Bokken,
En of hy mijn in wou slokken,
Dat 's mijn moeylyk om te raen,
Want mijn Droom die waer ten enden,
al mijn ryzen, en Elenden,
waer op eenen tyd gedaen.
'k Dagt wat kan een Mens door droomen,
Ook niet al te voore koomen?
'k was zomtyds al slegt gebruyt,
Dog het kon mijn weynig krenken,
Leezer hier me moogt gy denken,
'k schay nu met mijn zingen UYT.
|
|