De roemrugtige Haagsche faam, of de nieuwe Amsterdamsche fonteyn
(1721)–Anoniem Roemrugtige Haagsche faam, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 66]
| |
Voys: O Holland schoon, &c.
WAt onbegrypelyk wonderwerk,
Laet ons de Heer verschynen,
Wiens Alvermogen, eeuwig Sterk, Heerscht over Cherubynen:
Ja, al 't Geschapen Englendom?
Wie staet niet in Bespiegling stom:
Voor al zijn groote daeden?
Wie? dan een Slegt beraden.
Hy toond zig middagzonne klaerm
de kragt van zijn Vermogen,
Daer hy het Barens Noodgevaer,
Wil van een Vrouw gedoogen:
die korts vyf Dogters eener dragt,
Gezond ter Wereld heeft gebragt;
Maer die het Lot verworven?
Dat ze alle haestig storven.
ô Vroome Scheveningsche Vrouw,
wat moogt gy al Lof verwerven?
Bekleed u niet in zwarten Rouw:
Om dat uw Spruitsels sterven,
Bedenk dat dit toevallig Lot:
Alleen komt van den Hoogsten God,
Sijn wille en welbehagen:
Is dat gy u trouw moogt dragen.
o Vrouw, uw naem word dus bekent,
door Leeuwendaal en elders,
Beschimpt u iemant, dit gewent,
Versmoor hem in de kelders,
Van eeuwige vergetenis,
Nadien hy 't dubbelwaerdig is,
Stel u gerust in 't Lyden,
God kan u haest verblyden.
| |
[pagina 67]
| |
Uw glory zal vereenigt staen,
In de Bataefsche Bladeren,
Wie, met verwondring niet begaen,
durf uwen drempel naderen!
Wie valt met een verbaest gemoed,
den Allerhoogsten niet te voet?
Wie moet met eereklanken,
Den Hemel voogd niet danken.
Door leest de Heylige Schriftuur,
Gy zult geen voorbeeld vinden,
Als van twee Kinderen, die op 't uur,
Van hun Geboorte binden,
Een naauwe knoop van Tweelingschap:
daer elk staet naer den hoogsten trap,
Dus wierd Rebecca Moeder;
Van Esau en zijn Broeder.
't Kan waer zijn, dat den Graef Aimyn,
Vierlingen zijn gebooren,
Maer of het waerheyt is, of schijn
Van waerheyd? staet te hooren,
dan of een kael geschooren kruyn,
't Gemeen wou leyden om den Tuyn,
En listig, niet verminderen,
Den roem der vier Heems Kinderen.
't Kan waer zijn, dat in vroeger tijd:
Loosduynen mogt aenschouwen,
de wonder Kraem, Tot straf en spijt,
Van een der Hof Juffrouwen,
dog, hoe begroot men het getal,
Van Kinderen, 't welk ik noemen zal?
drie honderd vyf en zestig,
Maer dat men dit bevestig.
Neen: dit geval is openbaer,
Verspreyd door alle Steden:
en wiert verhindert was 't niet waer,
Bedrog word nooyt geleeden,
dog zoo 't gerugt hier feylbaer is,
wie kan dan een geschiedenis,
Met zeekerheyd gelooven,
Van Dorpen Steen of Hoven.
Nu 't zy zoo 't zy,
Gods wondre kragt,
blykt klaer in yder Schepzel,
wie is zoo stoud van moet en magt,
dat hy een Lid verrepsel,
te weeg brengt naer zijn eyge wil,
Elk houde zig dan vroom en stil.
In hoope van 't eeuwig Leeven;
't welk God ons eens wil geven.
|
|