De roemrugtige Haagsche faam, of de nieuwe Amsterdamsche fonteyn
(1721)–Anoniem Roemrugtige Haagsche faam, De–
AuteursrechtvrijStemme: Compeer is in den Hemel &c.
WIe wil hooren zingen,
Een wonder klugtig lied:
Wat wonderlyke dingen:
Nu kortelyk zijn geschied,
| |
[pagina 54]
| |
Hoe dat twee Vrouwspersonen,
malkander gingen kronen:
Met vuysten zoo elk weet.
Het een dat was een ouwen:
en 't aer een jonge meyt:
Sy hadden zin te Trouwen,
Hebben haar zin geleyt:
te zaem op eenen vryer,
Het was een vrisse Vryer,
Heeft haer niet af geseyt
Hy woude wel gaen paren,
met eene door de trouw
't Sy d'oud' of jongst van jaren:
So d'ander afstaen wou,
Zy gingen resolveeren,
Konden niet arrorderen:
wie datter wycken zou.
Doen heeft hy uygevonden,
Een raet om dat dees twee,
Niet accordeeren konden
daer elck mee was te vree,
te weten dat zy zouwen:
malkander lustig klouwen:
Buyten de poort geree..
En wie de slag zou winnen
die ging dan met de Man
Als eygenaer na binnen,
En d'ander scheydet van,
Elk toonde goe couragie,
En hoopt op avantagie,
Sy nament beyde an.
Doen ging hy haer geleyden,
te zaem buyten de poort:
dees Campioenen beyde,
die waren zeer gestoort:
den een ging d'aer verwyten:
Ik wil dy gans te rijten:
wie heeft 't meer gehoort.
By honderden t'aensagen:
Want 't was op een Sondag.
wanneer zy gingen wagen,
dees bloedige veldslag,
wanneer dat zy nu quamen,
Ontrent 't gerecht te zamen,
Men haer beginnen zag.
De Kerel dit aenschoude,
Met een stok in zijn hant:
Sprack tot de jong en oude,
Sa Vrouwluy vegt constand:
wie van u beyd zal winnen,
Wil ik als Vrouw beminnen,
En voerens' uyt dit Land.
Sy sloegen en zy trocken:
Malkaer de mutsen af-
| |
[pagina 55]
| |
En schier van 't gat de rocken:
De jongste was te straf,
Sy smeet de oude onder:
En sloeg haer 't is geen wonder:
tot zy 't verloren gaf.
Sy sloeg haer een blaeu ooge,
doen wierd de oud' zoo gram,
dat zy het Mes uijt toge,
wanneerse weer op quam,
de jonge daer en tegen,
Die was ook niet verlegen
Maer ook een Mesje nam.
Doen moestense op houden,
De jonge won den strijt,
Het welk zeer speet de oude,
dat zy den Man wierd quyt,
En daer toe 't Lijf vol slagen,
dit zijn drie dubb'le plagen,
Boven het snoot verwijt
Die tijd zal haest vervullen,
dat zeven wijven kloek
Nog louter vegten zullen:
Al om een Man zijn broek
Want men ziet in dees dagen,
Dat twee zig dorsten slagen:
Om een Mans Suyker koek.
|
|