De roemrugtige Haagsche faam, of de nieuwe Amsterdamsche fonteyn

De bedrogen en verlyde Haarlemiter.

Stem: Ik kryg al weer myn ouwe grillen.

HOort toe die Vrouw Venus beminnen,
En staeg in haer School verkeert,
Die zo wilt en dom van zinnen,
Als een los ongetoomt Peert,
Stadig dwalen dag en nagt,
Hoort eens na mijn droeven klagt,
'k Ben door mijn moetwillig leven:
Tot dees droeven staet gebragt.

Ik nog jong en onbedreven,

Voer om een pleysiertje dan,
Met 't Schuytje van hallef zeven,
Na dat Goud Ryk Amsterdam,
'k Was pas met mijn voet aen 't Land,
Of een Meysje van de Trant,
Sey ik hietje welkom buysje,
Wellekom sey zy hier aen Land,

Bent gy om Logys verlegen,

Sey zy by mijn Moeder Lief,
Kan men u van alles geven,
Wat jou hartje maer belieft,
Thee, Coffy, of Chokolaet,
Ook gesooden en Gebraet,
Daer kan men u mee gerieven,
Wat jou hertje maer aen staet.

Ik woon sey zy in een Huysje,

even aen de Waterkant,
Gaet met mijn, mijn lieve buysje,
O 't isser zoo net en kant,
Ook zoo tapt men met pleyzier,
Goet Maers en November bier,
Gy kunt 'er van alles krygen,
Ook een zoopje niet te dier.

[p. 50]

 

Sy verleyde mijn door dit praetje:

 

Sleepten mijn droevig kruys,

 

In ik weet niet wat voor straetje,

 

Aen een oud vervallen huys,

 

Dat daer stont klopte zy aen,

 

Aenstonds wierd ons opgedaen,

 

Van een Wijf die Toebak rookten,

 

Dronken dat zy pas kon staen.

 

Een Wyf die uyt de Hel gekropen,

 

was doe stapje met zijn Hoet,

 

was in slaep geraekt dee oopen,

 

Sey weest hartelijk gegroet,

 

Ik zat pas of sy schonk mijn Gezuykerde Brandewijn,

 

Wel gewatert bier en wijntje,

 

Wel wie zouder dood voor zijn.

 

Het meysje dat begon te zingen,

 

Het voysje van d'Oost-Injes Vaers,

 

wat beleeft men raere dingen zong zy hey is dat niet raer,

 

's Nagts kruyssen wy langs den dijk,

 

En nog worden wy niet ryk,

 

By dag loopt men met de wagen,

 

Hey is dat niet uyt de kijk.

 

Wel wat is dat voor een deuntje,

 

zy ik 't is maer om de slang,

 

dat ik zing van Jaep en Teuntje,

 

zong men dog al over lang,

 

Laet ons nu eens figeland,

 

Samen neemen eens een trant,

 

Sey zy Haerlemmer buysje,

 

Op de reekening van 't Land.

 

Het was sa lustig weer aen 't buijsen,

 

Daer en is geen ding zo mooy,

 

Als bikke, buysen, soenen, luysen

 

Dan zoo dronken na de Koop,

 

Gy slaept van deezen nagt,

 

zey zy in mijn Armpjes zagt,

 

En zo weer ons tijd met vreugden,

 

En met blijdschap door gebragt.

 

Smorgens als 't begon te dagen:

 

op een beddetje van Kaf,

 

Gingen wy een kansje wage,

 

Daer ik mijn zoodanig af,

 

Sloofden dat ik viel in slaep,

 

O jeetje den heelen Aep:

 

Was ik kwyt en stond te kyken,

 

Puer als een bescheeten Paep.

[p. 51]

 

Ik stond en keek gelijk de gekken,

 

Al mijn geldje was ik kwijt,

 

Toen was 't Vriend gy moet vertrekken,

 

Gy hebt hier geen meer respijt,

 

Stieten mijn als een schavuyt,

 

Hallef naekt ter deuren uyt,

 

Het boven kleetje moest ik laten,

 

Dat moest daer blyven tot buyt.

 

Ik ging weer na Haerlem stappen,

 

Want daer was geen Hoer of Weert, die my wou een soopje tappen,

 

doe mijn geltje was verteert,

 

En wagt jou voor zulk bedrog,

 

Want het spreekwoord dat is nog,

 

Die met stront aest die vangt Varkens,

 

Dat 's het ouwe spreekwoord nog.