De roemrugtige Haagsche faam, of de nieuwe Amsterdamsche fonteyn

[p. 43]

Haerlems Lof, Ter eeren van het Manneken dat de Klok slaat.

Vois: Ontwaakt schoon Herderinne.

MEt regt meugt gy wel roemen,
O Haerlem met mijn,
dat in u Stad,
Een groote schat,
Van Konstenaren zijn,
Juyg 't al die hier neven,
Staende Lof van Haerlem uyt,
dat haer Lof verheven,
Aen de Wolken wederstuyt.

Waer heeft ooyt in de wereld:

So een groot Konstenaer,
Voor heen geweest, die daer zijn geest,
dat dee 't geen nu aen 't Spaer,
Een heeft wete te maken,
Al die geen die 't Konstwerk ziet,
Zeeker dat zijn saken,
Voor dezen nooyt meer geschied.

Wanneer de groote Klok slaet,

Zoo komt in de Houtstraat,
Een Boere hooft, dit vry gelooft,
Het welk heel konstig gaet,
Uyt zijn Venstertje leggen,
draeyt zijn Hoofje heen en weer,
Puer of hy wou seggen,
Jongens 't mannetje komt weer.

Zoo voort als dit geschied is;

Komt op een houte stok,
Een mannetje stil aengegaen,
In een Citse Japonse rok,
En op zijn schoer een hamer,
en een Trompet in zijn hand,
Soo komt hy uyt zijn Kamer,
dan begint hy figeland.

Eens helder op te blaesen,

Ter eeren van zijn Stad,
Dan gaet hy treen,
langs de stock heen,
en zijn hamer hy aenvat,
dan slaat hy zoo veel slagen,
Als daer uuren zijn voor by,
Wie sou niet behagen,
Zoo een wonder stuk met my.

Dan leyt hy voort zijn hamer,

Weer op zijn schou-

[p. 44]

 

der Neer

 

En keert weerom: tot dat hy komt,

 

Regt voor zijn Huysje weer,

 

dan blaest hy als in 't eerste,

 

Weer een deuntje op zijn Trompet,

 

en yder lagt om 't seerste,

 

die 't bekijkt en wel op let.

 

Dan roepen al de Jongens;

 

dag manneke goede dag,

 

dan knickt hy tweemaal met zijn hooft,

 

't welk baart een groot gelag;

 

Onder de geen die kijken,

 

daer mee gaet het mannetje voort,

 

weer in zijn huysje strijken,

 

Agter hem zoo sluyt de Poort.

 

Dan hebt gy voor 't laetsten,

 

Het boeren hoofje weer,

 

Die dan met spoed,

 

Het Volk begroet,

 

en laet dan vallen neer,

 

Zijn venstertje wilt weeten,

 

tot dat weer een uur om is:

 

Een yder kan afmeten,

 

of dit niet heel konstig is

 

Geen Stad in 't heele Holland,

 

als Haerelem alleen:

 

daer zoo de kunst,

 

is in de gunst,

 

van Rijken en gemeen,

 

Hier op mag Haerlem roemen,

 

dat zy in haer wal besluit

 

Die alder eelste Bloemen:

 

Van de konsternaeren UYT.