De roemrugtige Haagsche faam, of de nieuwe Amsterdamsche fonteyn

Herders Zang tusschen Damon en Flora.

Voys: Ontwaakt schoon Herderinne.

Damon spreekt.

REyst uyt den slaep der zonden,
Mijn soete Flora lief:
En spoet u voort zoo het behoort,
Toont u tot mijn gerief,
Want met ziels verlangen,
kom ik u dan wekken fier;
Wilt mijn dan ontfangen;
Dat ik blus mijn Minne vier.

Flora antwoord.

Wat jeugdig held verheven:

komt mijn aenspreken

[p. 45]

 

daer,

 

Ik sal het zien, sonder te vlien,

 

og 't is mijn Herder klaer,

 

Wellekom lief verheven,

 

wellekom wellekom held;

 

Mijn ziel dat zy 't erleve,

 

Van vreugt ik schier in traene smelt.

 

Damon antwoord.

 

Ag kleyne Venus wigje,

 

Gy hebt haer hert doorwond:

 

Ik schenk haer 't mijn, Tot medecijn,

 

en drukt u rooder mond,

 

Og wat vreugde stonden,

 

og wat vreugde uur en dag,

 

dat ik heb gevonden,

 

daer mijn hert en ziel na trag.

 

Flora antwoord.

 

Door u stantvastig minne,

 

hebt gy mijn hert geraekt,

 

Komt spoedig hier, blust 't minne vier,

 

daer mijn hert staeg naer haekt,

 

ik sal u gunst bewyzen,

 

zo lang als ik leven sal,

 

Damons eere prijsen,

 

Hier al op het aerdsche dal.

 

Ik wil een deuntje speelen,

 

Al op mijn zoete Fluyt,

 

dat 't klinkt, en dreunt al in het wout,

 

met eenen soet geluyt,

 

En met mijn stem verheffen:

 

Zijnen lof aen groot en kleyn?

 

komt dan Gooden zeffen,

 

En voegt u hier aen den trijn

 

Lofwaerdig magtig Herder,

 

o Pronk beeld roem der roem,

 

o Pronk cieraad, van d'Egte staet,

 

U Helde daed ik noem,

 

Want gy zijt lofwaerdig,

 

U deugt dat blonk als Gideon,

 

Komt dan minnaer vaerdig:

 

Want gy zyt mijn ziele zon.

 

Damon antwoord.

 

Ik zal o Ziels voogdesse:

 

U minne boven mijn:

 

Ja niet dat leeft:

 

of datter zweeft;

 

Mijn dienstig konne zijn;

 

Als gy mijn roem gepreesen:

 

Flora, Flora komt tog ras,

 

wilt mijn smert genesen,

 

Hier al in het groene gras.

 

Komt Goode wilt vlegten:

 

een kransje van groen kruyt:

 

Met Lauwerier; Al tot pleyzier:

 

Van Bruy-

[p. 46]

 

degom en Bruyd,

 

wilt met vreugde kwelen,

 

Tot lof van dit jonge paer,

 

Met u heldere keele:

 

Of met uwe spel der snaer.