De roemrugtige Haagsche faam, of de nieuwe Amsterdamsche fonteyn

[p. 42]

Minne-Klagt.

Stem: Silvia volmaakste aller Maagden.

WAt vond ik laest aen Strand niet ver van Scheveningen,
Een jonge Maegd die daer in eensaemheyd te ruste zat,
en sy begon te singen,
Ik stond verzet, en wierd gantsch door de Min verlyd,
Haer soete Tael, Klonk door de Sael,
Daer de Goon vol Praal
Wierden verlokt, op 't hooren van die schoonen
'k Viel haer te voet, 'k Sprak, o Maget soet,
Zyt van my gegroed, Ziet wie hier staet;
Een die van u verwagt, sijn heul en toeverlaet.

Zy heel beleeft, sprak Minnaer staek u droeve klagten,

Ik ben niet meer als maer een slegte Vissers Kind,
U deugd Godin sprak ik, die speelt in mijn gedagten,
Ja gy zyt waert van my geliefkoost en bemind,
U fiere Leen, Volmaekt en wel besneen,
Waerdig aengebeen,
Die hebben doorwond, ey! toond medoogen,
'k Zweer by Jupijn, Gebie maer iets aen mijn,
'k Sal gehoorsaem zijn, Schoonste Godin:
De Starren die getuyge dat ik u bemin.

Maer 't hulp my niet, de Maegd is derrewaerts gevloden,

En zag niet om schoon dat ik loosde meenig zugt,
Ik riep heel luyt, ik bid genade groote Gooden,
Nu deze Maegd voor my hier zo afkeerig vlugt,
En Venus Soon, die lachten in zijn Throon
'k Sturf duyzent doon,
Terwyl ik was van al mijn hoop versteeken,
Nooyt droever dag, ik van mijn leeven zag
'k Storte mijn geklag, de Schuym Godin,
'k Meen Saturnus Dogter, Moeder van de Min.