De roemrugtige Haagsche faam, of de nieuwe Amsterdamsche fonteyn
(1721)–Anoniem Roemrugtige Haagsche faam, De–
AuteursrechtvrijOp de Wys: Van 't Meysje van Bergen.
DAts 's wie wil hooren singen,
Van vreugde een Nieuw Liedt,
Al watter kortelingen,
tot Koukerk is geschiet,
Al van een Klopje aerdig,
Gysje voort zy genaamt,
Zy heeft ook alzo vaerdig,
Gedaen dat niet betaemt.
| |
[pagina 28]
| |
Zy hebben lang te vooren,
Gepraet al met malkaer,
om te Trouwen wilt hooren,
Maar de Moeder voorwaer,
Die sprak ik zal 't niet leyen;
En ook noyt toestaen:
Maer wilt mijn zelver vryen,
Om met mijn ten Trouw te gaen.
Maer luysterd toe hoe aardig,
Hoe 't met haer is gegaen,
De Meyt die liep zeer vaerdig,
Al om het Vroetwyf saen,
om daer dan te gaen halen,
Het off al in haer schoot;
En dat al zonder falen,
Brengen na huys minjoot.
Toen quam hy onderwegen:
Al by de Steen plaets klaer,
Daer quam haer ymant tegen,
Die heeft gevraegt aldaer,
Wel wat hebt gy in u schootje,
Sy heeft dat niet gehoort,
Daer kreet dat kleyne bloetje,
Maer sy liep haestig voort.
Nou is het uytgekomen,
Wie dat de Vader is,
de Jager zonder schroomen,
Doet daer bekentenis,
dat hy haer heeft gegeven,
De Benedictie fijn,
Nou hebben zy gekregen,
Een jonge Dogter kleyn.
Men kont wel aen haer merken,
Al aen dat zoete paer,
Als sy ging na de kerken,
Soo wierd men 't wel gewaer,
By van Kampen niet vergeeten,
most sy op 't kakhuys dan,
Gy dient ook wel te weten,
Bragt hy haer een Soopje an.
Ik sou het ook wel denken,
Dat 't Heeroom ook wel wist,
En sou 't hem ook niet krenken,
Want hy opper Vader is,
En ik wil het ook beginne:
Al met mijn Nigten klaer:
Heer oom sal 't wel vergeven,
Al maek ik haer dan zwaer.
Gy kloppen al te garen,
En kiest geen Jaegers quant;
En Nigtjes al te malen;
Neemt geen Jonkmans by de hant,
Sy zoeken u te verlyden,
Alwaer het op 't kakhuys:
Gy sou het wel beschreyen,
Daerom hout u reyn en kuys
|
|