De roemrugtige Haagsche faam, of de nieuwe Amsterdamsche fonteyn

Vryagie tusschen Tewis en Aagje.

Stem: Van Piere la la.

TEwis had een langen tyd,
verkeerd by nette Aegt,
En haar met goed fatzoen gevryd,
Hy riep ik wort geplaagt:
door Cupido de God der Min
Toon medoogen mijn Vrindin,
En ley niet zoetste fal la la
Dat ik door Min verga.

Aagt.

Wel Tewis, o? dat is al weer;

Het ouwe Sesje maat:
Dog zit by mijn een weinig neer;
Al is het vry wat laat,
En zeg of gy wel zulk een Vrouw:
Als Aagje mainteneere zou:
dat loof ik niet van fal la la,
Zeg eens of ik het raa.

[p. 25]

 

Tewis.

 

Gy weet ik heb een huysje dat

 

Gebouwt is sonder Steen,

 

En staet op 't Sagemoolens pat,

 

Ook moet ik nog alleen,

 

be-erven, al het Geld en goed,

 

Van Flooris in de witte Hoed,

 

Dat zweer ik by me fal la la,

 

Gud Aagje zeg dan ja.

 

'k Heb ook een stukje Land,

 

Dat leyd niet ver van Slooterdyk;

 

Wat zegje dan mijn lieve Meyd:

 

O bloed! wy worde rijk:

 

Want Zoomers maek ik stremm'lis Kaas,

 

s'Zwinters ben ik veegers Baes

 

Op 't Eys, dat 's pront, dat 's rond, dat 's plat,

 

Wat zeyt mijn waerste schat.

 

Aagt.

 

Ik zeg dat ik nooyt Trouwe zal,

 

Maer Vryster blyven Vrind,

 

Dus bent gy by mekeel te mal,

 

dat gy me nog bemind,

 

Stort vry een and're maagt u klagt

 

Die al naar een Vryer wagt,

 

Zoo vind gy heul dat 's rond, dat 's plat,

 

Ik ben u praet al zat.

 

Tewis.

 

Hou hou! niet al te spytig Aegt,

 

Hoor nog voor 't laest een woord.

 

Aagt.

 

O! Tewis my niet langer plaegt,

 

Dus pakje biese voort.

 

Tewis.

 

Wel bruy dan heen jou stuurse pry!

 

Gy spot met al me Vryery,

 

O Wee! o Ramp! o Druk en Rou!

 

Waar vind ik nog een Vrou.