...Toen Romàn en ik de heuvel beklommen was het reeds avond aan 't worden.
Romàn was mijn Catalaanse vriend, die - net als ik - op ontdekkingstocht in Spanje was. We hadden ons genesteld in het specifiek Castiliaanse Sepùlveda, en waren beide gelukkig op het spoor te zijn van dit geheimzinnigste der Spaanse landschappen: het oude Castilië.
We gunden ons géén rust vóórdat we de plek gevonden hadden, vanwaar we de essentie van dit land met een oogopslag konden waarnemen en ondervinden. We liepen zwijgend voort.
Na de laatste huizen gepasseerd te zijn, kwamen we op een hoogvlakte, die in zijn bruine, donkere kaalheid uitgestorven voor ons uitgestrekt lag.
Dan keerden we ons om...
Ik zag de heuvel, oranjerood gekleurd door de ondergaande zon. Die heuvel werd een bloedrode vlag, welke over het donkerbruine dal wapperde. Op de voorgrond verschenen de oude, grijze, beschimmelde boerehoeven. Die bevrijdden zich eerst langzaam van de heerschappij van het rode, oranje, lila geweld in de lucht.
Zij werden monsterachtige, weerbarstige gestalten.
- De schilderkunstige beelden maken zich los uit het met overgave ondergane schouwspel! Als een visioen dat je nooit meer verlaat.
Het schilderij ontstaat in de geest. Maar de middelen, de stof, de beelden worden geleverd door de ons omringende natuur, door de wereld waarin wij leven.
Maar hoe bezien we de wereld?
Met de ogen van een actief, hedendaags levend mens? of blijven we hechten aan de vizies van de epoques welke tot het verleden behoren...
Ook vele kunstenaars baseren hun pogingen op de erfenis van een tijdperk dat definitief tot het verleden behoort...
Zij weten zich niet los te maken van een zienswijze die bepaald en gevormd is door de kunsthistorische wetenschap.
Daarmee veroordelen zij zich zelf, en tonen in wezen aan, dat ze de taak welke hun beschoren is - niet begrepen hebben. Zodoende missen ze de essentiële voorwaarden tot scheppen, dat is: het gestalte geven aan wat er momenteel leeft en woelt in de mens. Helaas wordt dat resultaat eerst dàn door de goegemeente mooi gevonden, wanneer het tot de geschiedenis is gaan behoren, als het naam heeft gemaakt.
Maar de mooivinders, en zij die voor Kunstliefhebbers willen doorgaan vergeten dat het kunstwerk pas geschiedenis is kunnen worden doordat het éénmaal een strijdbare rol gespeeld heeft!
Ieder nieuw schilderij is een. gevecht. Een soort overwinning op jezelf. En meestal gaat er aan de schok van de inspiratie, aan de volvoering van de onmiddellijke conceptie, een lange weg vooraf: Vooral als men niet de beschikking heeft over het min of meer
Auteursrechtelijk beschermd