Roeping. Jaargang 38

[p. 188]

Pierre Kemp
Gedichten

Sleutelbloemen

Met de verlangen-lichtjes in hun ogen
komen er mannen en vrouwen gelopen
door alle straten, over alle pleinen.
‘Wij wensen de juiste sleutel te kopen,
die waar wij om geboren zijn en
waarheen wij zo worden bewogen!’
‘Wilt U hem in koper, zilver of goud?’
‘'t Is gelijk, maar vlug, eer wij worden te oud!’
‘Wij hebben er ook nog in gordijn?’
‘Die zijn te gauw versleten.’
Nu weet ik, waarom dat sleutelbloemen heten,
al passen zij op geen enkel schrijn.

Smeer-ingredient

Met melk kan ik geen gedichten schrijven,
maar mijn lippen kunnen er veel mee doen.
Zij kunnen er langer mee blijven wrijven
op vrouwen van teder en grappig fatsoen.
Dat mijn tong nog zo beeldhouwster wil spelen
of boetseerderes,
dank ik zonder het te verhelen
aan één korenveld en menige Franse Les.

[p. 189]

Tas

Zij weet nog alles van haar tas,
maar die blauwe lucht daar boven die bomen
en die bruine grond daar onder het gras
van waar zijn die gekomen?
Zij gaat door de leeftijd van ‘vergeet!’
en dan is de tas nog alles wat men weet.

Van groene-groene-gras

Ik ruik het land op de kaarten,
die ik niet meer goed kan lezen:
het donkerblauw van de vaarten,
de groenen van het beboomde wezen,
donker, effen en lichter,
maar ik zie het als dichter
en dan is het altijd van groene-groene-gras,
of de aarde zojuist geboren was.

[p. 190]

Zonnewil

Als een meisje één jongen of méér ziet,
begint zij al achter de bomen te lopen,
dat is weer een truc van de zon.
Terwijl ze op haar mandje neerziet,
plaatst zij dit tussen zich en de jongen
want ook die werd door de zon gezongen
en wat zo gezongen is, grijpt naar een schild
tussen de partners. Ook dát heeft de zon zo gewild.

Zuigstudie

Een kindje kijkt moeders borst eens aan:
wat lekkers heeft zij er toch ingedaan?
Zijn warenkennis is nog niet zo groot,
als zijn vochtige mondje rood.
Nu begrijp ik vaders zin voor de kunst
en al die Kindjes Jezus onder gunst
van Moeders armen, wanneer zij stuwt
haar lekkers, dat zij in haar kindje duwt.