Roeping. Jaargang 38

[p. 156]

Daaldreef

Ontbijt

Het brood ligt geurig op het tafelblad,
tomaten wachten in hun rode schaal;
wij zwijgen beiden want wij weten dat
de stem zou beven bij de minste taal.

Wij zitten stil, en jij noch ik tast toe,
bang als wij zijn dat brood naar tranen smaakt;
je keel is dik, je ogen staan zo moe.
Wit ligt het brood. Het blijft onaangeraakt.

[p. 157]

Wonen

En weer een raam
dat ik het mijne noemen mag,
weer treedt een ander uitzicht aan de dag,
ik weet niet voor hoelang.
Een dorre tuin - gezegend zijn de bloemen.

Een vleug van geuren hangt nog in de gang
van wie hier eerder woonden;
al weet ik niet hoelang het duren zal:
ik huiver voor hun reuk en hun getal.

Reeds schuift de schaduw over het behang
van wie hier na mij wonen zal