Roeping. Jaargang 37

[p. 599]

Alexander West

Zingeving

Ik voel me vandaag
een achtste lichaam
een achtste gezicht
drie vierde ziel,

ik heb me sneeuw gevoeld
en brood en ziek
ik voelde ook gevolgen
van overmoed-

De zee in een hand
was warme aanraking,
stroom.

Ik heb de goede vloed
van pijn gevoeld.

Spreek me maar aan
spreek me maar tegen
zoals ik me vandaag voel.

[p. 600]

Rekenschap van het woord

Toen ons na zoveel nachten
de nacht haar schedel toonde
toonde ook de dag
zijn volmaakte viool,
zodat we wisten
Ons schamen konden

en gaan.

Als eersten we gingen in schaamte
als laatsten
langs God
Zijn ogen het licht en het woord,

Zo beminde Hij zijn enige zoon
dat hij mens werd
dat hij op voeten liep
en handen had
Een hoofd om te wassen
met brandewijn-

Hoofd en handen en een kindermond,
zo houdt hij van de mensen
zo komt hij vannacht niet thuis
zo geeft hij zich over
zo bloedt hij,

[p. 601]

 

Dit is alles wat telt,

 

mijn hart zal op de duur

 

niet meer glimlachen

 

er zal geen reden meer

 

tot spelen zijn

 

geen tijd voor tijdverdrijf

 

geen water meer

 

geen stof-

 

geen stoornis meer

 

geen vlees meer

 

op de weg van de wil,

 

 

 

Wat sneeuw overkomt:

 

maak mij stil.