Roeping. Jaargang 37

[p. 302]

Gabriël Smit
In memoriam J.A.J.P.

Ogen dicht, - een wijd, grijs land,
achterover liggen, niet meer denken,
deinend geheven zijn naar verten
die de ziel opbloeiend gaat herkennen,
op uw voorhoofd behoedzaam een hand
van vrijheid.

Niet meer spreken, - woorden zijn
omgekeerd nu, beginnen aan de andere
kant, wijzen herinnering, geen verlangen,
laten zichzelf als engelen achter, -
op uw mond een hemelse rei
van wijsheid.

Niet schrijven meer, - de hand mag
open zijn. Waarom nog grijpen? Grenzen
van beeld en betekenis bekennen
tekort, boeken staan hun verste letters
af aan een sprekende overkant
nabijheid.

En niet meer kijken, - alles is zien.
Doe uw ogen dicht, stil, zo is het beter.
Niemand hoeft alle verschijning te weten,
zalig het oog dat overal in gebreke
blijft, overstelpt door een verschiet
van wijsheid.