Roeping. Jaargang 36

[p. 545]

[Nummer 10]

Ben Wolken
Si dixero, non satis est
[Hadewych]

Altijd gereed om nog te zeggen
wat niemand kon of niemand heeft gedurfd
wat van mijn eigen lippen telkens terugviel
in een ontsteld en duister ingewand
terugviel
voordat het vleugels kreeg om uit te slaan
en kracht om door de lucht te reizen

Altijd gereed om nog te zeggen
dat waarop allen wachten in hun schijn van doen
op aarde om zich kijkend
waar allen aan voorbijzien als aan zulke vrouw
als ze niet durven begeren

Dat waar een op het uiterste zijn kreunen
misschien een ogenblik voor inhoudt
en waar de pas begonnene misschien
even zijn krijten voor vergeet
maar waar geen mens erkent voor altijd aan te lijden

Altijd gereed om nog te zeggen
ben ik en zonder hoop
en wilde dat ik zonder rond te kijken
kon wachten

[p. 546]

 

En zal niet anders horen

 

en zal niet anders zeggen

 

dan woorden langs die woorden heen

 

en hoor ook geen belofte

 

in kreunen of gekrijt

 

wat nog geen woorden is of al geen woorden meer

 

 

 

Wat niets meer worden kan dan leugen erlangsheen

 

of zwijgend toegeven dat elke kans

 

voorbij is en gemist

 

of dat er nooit een kans geweest is.

 

 

 

In grote stromen waait het wee van de een naar de ander

 

en lokt de larven naar de open lippen

 

maar deze zijn als de een en de ander

 

ze brengen nieuwe larven voort

 

ze zijn niet wat ze willen zijn.