Roeping. Jaargang 36

[p. 379]

Anton van Wilderode
Alhambra

De rozen staan verpulverd in de nissen
en op de vijver draait een nenufaar
traag rond zichzelve. Valken duiklen naar
het haastig runenschrift der hagedissen.

Fonteinen waaien ruisend uit de lissen
eentonig zingend op één dunne snaar.
Het diepe water maakt zich openbaar
tot in het mauve rijk der edelvissen.

Hier kan men eeuwig naar legenden gissen
die groeien als een groene varenplant
schichtig en maatloos uit het ongewisse.

Maar slechts één helle roos ligt in mijn hand
brandende schier en bant de duisternissen
die ik hierwaart meevoerde uit mijn donker land.