Roeping. Jaargang 36

[p. 361]

[Nummer 7]

Pierre Kemp

Een te lang feuilleton

Zij liet haar man haar vrouw zien
en pakte die toen weer in;
maar hij had al raak gekeken,
als had hij een zaak vergeleken,
die concurreren kon
met de zon.
Toch was zij niet zo stralend,
eerst toen zij diep ademhalend
met haar inpak begon,
voelde hij even beven
de gemeenzaamheid van hun leven
als van een te lang feuilleton.

Handdruk

Hij gaf haar tenen een hand,
zij wist nu hoe zij kon lopen.
Hij gaf ze niet aan haar verstand,
dus ging zij winkelen en kopen.
Zij kocht eerst wat overbodig is
en toen wat misschien wel eens nodig is.
Dan sprak zij het gekochte vragend aan:
waar komt al dat geld toch vandaan?

[p. 362]

Le poète s'amuse

Daar wordt de straat met brieven geplaveid.
Zwarte met witte adressen.
Witte met rode uit de rosse tijd
en gouden van schilderessen.
En ik glimlach naar de bomen,
- want ik word haast vier en zeventig jaar -
dat mij deze fantasie nog kan overkomen,
mij en het restant van mijn haar.

Sonate sirupeuse

Hij heeft die muziek voor zijn costuum geschreven,
met alleen er op
zijn ruige lokkenkop,
maar het was niet het volle leven.
Al wat er roerde in zijn mouwen,
in zijn vest, zijn pijpen en in heel zijn dier
drong naar het parfum van vrouwelijke vrouwen,
helaas, als een gepantoffelde stier.

[p. 363]

Trappen en schoenen

Eens, als ik niet meer ben,
zullen er nog trappen zijn en schoenen.
Die van mij doen niet meer mee.
Het vertrouwde trappenhuis
blijft vol van hun geruis.
Er is een zacht gedein van tree tot tree
en de neuzen zullen nog elkander groeten
om de glimlach van de verende voeten.

Vogelenzang

Vogels met mist-ervaring

zingen al als om elf uur,

geleid door de vonk-beharing

van het licht in de Natuur.

Wat zouden ze eigenlijk zingen?

Iets kittelends in hun keel?

Ze zingen eenvoudig de dingen

van hun moderne uur in hun geheel!