Roeping. Jaargang 36

[p. 319]

A. Gerits
Najaar in Holland

Wat
als er een god opstaat in wind en water
als er een stem ontwaakt in kou en regen?
Wee wee
als dan de wind u vóórgaat in het wuivend gras,
langs koude meren en langs poldervaarten,
langs leeggesneeuwde wegen en langs dode schuren,
wee
als dan een stem kruipt in de kale wilgen,
dood akkermaalshout en verlaten molens.
Wat zult gij zeggen tot de stem
‘Gij zult geen vreemde goden dienen’,
wat tot de god die u de vlucht belet
en u de harde hand op de gebruinde schouder legt?
Wat zult gij zeggen tot het gras
en wat tot het verwilderd water?

Wilt gij u op het zomers licht beroepen,
op water dat uw armslag willig toeliet,
op weerberichten uit De Bilt misschien
of wandeltochten voor toeristen uitgezet?
Of liever op het kaarslicht in uw kerk,
op wierook dat uw schuldig hoofd omwolkt
zoals de grootspraak van uw predikheer,
of op processies voor uw waanwil opgesteld?

[p. 320]

 

Weer strijkt een najaar neer op dit moerassig land

 

en stolt het zomers licht tot waterbleke kou.

 

Weer worden vrouwen in hun praal en pronk verrast

 

en buigen mannen zich beschaamd over chrysant

 

en eikenkloof dat rond de stookplaats nog de geur

 

van brandend hout weerstaat.

 

 

 

Weer leert de stilte onder het gespannen gaas

 

van najaarslicht de taal van wind en kou.

 

Weer wordt een volk dat rond een gouden kalf

 

uitzinnig danst, verrast door klokken wier geluid

 

verijlt tot wat midwinternachten helder maakt

 

en schuld verpuurt tot pijn.

 

Wat

 

als er een god opstaat in wind en water?