Roeping. Jaargang 36

[p. 212]

Otto Dijk
Gemist

woorden nemen een keer in de mond
hoe ook de dag teert op herinnering
lager beneden de wolken
is het licht gebroken

wel stranden dronken vogels op de mist
maar droom en maan hebben te laat
kinderen uitgedaagd te spelen
dat zij in leven waren

als de hemel in zijn aarden handen
ademt om warmte - een mens - zijn
zij verborgen weten van niets
sterven met open mond