Roeping. Jaargang 36

[p. 11]

Daaldreef
Gedichten

Meisje

Je petticoat
drijft als een boot op de wind,
lentekind;
je paardestaart
vaart als een vlag met je mee
lentefee;

de wind
tastte speels in je kleren
als een man,
het verraste je, lentekind;
je begon je driftig te weren,
je wreef je rokken
aandachtig glad
voordat je op de boot
van je petticoat
verderdreef.

[p. 12]

Ondergang

Ik droomde dat mijn klok
de uren vermaalde
als een op hol geslagen dier;
de slagen dreunden even na
alsof ze ademhaalden,
dan werd een volgend uur
versneld
afgeteld.
Vogels zongen niet
- het was kort dag -
sterren bleven weg
- het was kort nacht -
zo liep het een uur in het ander over.
De bloemen groeiden bloeiden waaiden weg,
de mensen renden op een draf
van wieg tot graf,
men sprak nog van een wonder,
toen ging de wereld
aan haast ten onder.

[p. 13]

Gelderland

Dit land is een tuin van Cézanne,
een herfstpark in regen;
de trein rijdt wild
langs paden en verboden perken;
auto's razen achter kreupelhout
een eindweegs mee;
tussen de adeldom van beuken
een krom en afgebeuld geslacht
van fruitbomen,
reumatisch de gestalten;
een klein half
verdrinkt in een zee van weiland,
verdwaald achter 't raadselachtig spoor
van wagenwielen.
Zo rijd ik ruggelings
- 'n omgekeerde koning -
door mijn verregend land.

[p. 14]

Dag El Greco meisje

voor F.

Dag El Greco meisje
met je El Greco handen
met je El Greco voeten
met je El Greco ogen,
dag EL Greco meisje;
je handen zijn rakelings
je voeten zijn voetstoots
je ogen zijn kijkwijd,
je wimpers buigen op
je vingers spelen om
je enkels sluiten wijsheid in.
Luister niet naar het vogeltje
mijn halsslagader.
Als je gezicht
van God en mensen verlaten
blind ligt in mijn handen,
voel ik je pijn tot in mijn vingertoppen,
het groeit in mij over
en zie:
mijn handen zijn El Greco handen,
ik weet niet meer wie ik ben,
ik spreek in talen die ik zelf niet ken:
dag El Greco meisje,
yo te quiero.