Roeping. Jaargang 35

[p. 695]

Louis de Bourbon
De cirkel

To You, Eleanor d. B.F.T., whose little boy inspred this verse.

Wie zal dit simpelst wonder weten
tenzij die peilloos hebben liefgehad -
wat 't oog niet ziet dat zal 't hart vergeten
en wie zal ooit de vaart der sterren meten,
de schrikkelbaan der zon bij Gilead?

Geef het de namen van de sprakelozen:
de boom van goed en kwaad - aardsparadijs -
wat evenaart de gloed der dorenloze rozen
wat smaakt nog als de geur der abrikozen
die rijpten in de tuin van jeugd's paleis?

En in die voortuin deed ik d'eerste schreden
en lachte 't eerste lachen van 't kind -
nu is de weg welhaast ten eind getreden
en ik ben oud en moe en uitgestreden
want wetend dat ik nergens waarheid vind.

Maar nu, terwijl ik dwaal over de wegen
de dorre wegen van de achtertuin -
daar schijnt opeens de zon doorheen de regen
met wankele passen komt een kind mij tegen
twee armpjes reiken mij een oud konijn.

Mijn liefde is in dit kind vlees geworden
ik ben niet meer die daar zo even stond
ik ben niet die ik ben, ik ben die ik moet worden
ik ben die was en vóór mij al bestond.

Nu, tussen bont behang van bloem en groen van bomen
staat hij in 't looprek op 't mals gazon
en ik lees in zijn ogen al mijn dromen
nooit was ik zo na bij de levensbron.