Roeping. Jaargang 35

[p. 258]

Piet Calis
Gedichten

Prae-nataal

Men kan zijn handen ogen lichaam gebruiken
en stil zijn in de huizen van de vreugde
en slapen met een kern van verwachting
van een dood zonder dood.

Tenslotte valt het weg. De herinnering dringt zich op
en maakt zich kenbaar met dierlijke bewegingen.
De mens is vol van gemis. De dagen zijn geteld
voordat ze begonnen zijn. Voordat het leven
zich mogelijk heeft gemaakt. Voordat
de liefde uit zijn trage kooi is bevrijd.

Negen maanden worden negen wonden in de nacht
worden negen dieren die verbloeden
worden negen resten in het zand.

En het einde van alles heet geboorte.

[p. 259]

Anti-faun

Je heimwee woelt zich bloot in de nacht
angstig voor de jachthonden
van wat wij later zullen zijn
onvermijdelijk en zonder verwachting.

Kinderen worden kinderen van de tijd genoemd.
Zij kunnen in hun slaap verstoppertje spelen
kunnen zeggen hoe hoog een boom is
en hoe aards het water en hoe dichtbij de zon
kunnen liefhebben zonder hebzucht.

Kinderen lopen rond in verre dorpen. Ver
van onze stille handen van onze gesloten monden
en van ons lichaam dat steeds ouder wordt.

Wij geven liefde aan elkaar
zonder van elkaar iets terug te vragen.

Pro deo
als je wilt.