Roeping. Jaargang 35

[p. 176]

Jan Boelens
Landbouw

Aan lijnen van licht
staan de woorden als schoven
op de akker van de taal
redelijke mensen spreken
op het terras van de spraak
wij leven uit verwondering
voor woorden is het nooit te laat.

Het is nooit te laat
een versiering te verzorgen
op het kleed van de schepping
binnen de mond van de tongval
zijn wij in de taal ontwaakt
en leven in een morgen slaap
wij scheppen woorden als graan
op de voren van dit bestaan.

De woorden staan als garven
buiten elke plaats en tijd
als bundels met gevulde tekens
op akkers van de eeuwigheid
in het beloofde land van de taal
zijn de kritici als israëlieten
zij begieten de kunstwerken met
het druivensap van hun kritieken
intussen staat de dichter
eenzaam te rukken aan de woorden
om de mensen te verrukken.