Roeping. Jaargang 35

[p. 155]

Martin A. Veltman
Het water

Er was een water en hij wist dat hij
er eenmaal in verdrinken zou. Geen strand
begrensde het. Er was geen overkant.
Geen kind zou hem als eens de lieve Mei

van op een duintop zwaaiend met zijn hand
begroeten. Zee was zee. Was zee voorbij
de aarde. Water was het water. Vrij
en sterk had het god eertijds overmand.

Hij keerde zich en zag landinwaarts lichten
der metropool. ‘Marlene woont daar’, dacht
hij, ‘en de roepende soldaat. Wat wacht

mij als ik kom? Wat kan een man verrichten
dan liefde, wat meer geven dan zijn bloed?’
De zee kwam op. Hij liep haar tegemoet.