Roeping. Jaargang 34

[p. 589]

Jacques Schreurs
Gebed om deernis

Het liefste dat iemand bezitten kan
Zal ik nimmer verliezen,
Omdat ik het niet bezit;
Ik zal geen nachten doorwaken
Aan het ziekbed van mijn kind,
Omdat ik geen kind bezit;
Ik zal niet gebroken staan
Bij het doodsbed van mijn vrouw,
Omdat ik geen vrouw bezit;
Geen enkele tedere hand ook
Zal mij eenmaal de ogen sluiten,
Geen mond met een laatste kus
Een verbond bezegelen dat er niet was -
Ik zal eenzaam uitgaan,
Eenzamer dan ik ben ingegaan;
Eenzamer dan ik geweest ben,
Zal ik eenzaam zijn in mijn dood.
Eenzaam!

En dan?

Zal God mij dan in zijn licht onzegbaar
De man laten zien die ik niet geweest ben
En die ik had moeten zijn?
Zal dan die God onzegbaar mij,
In een voor mij noodlot-zwanger droomland,
De ongeborenen, die kinderen laten zien
Die ik niet rond mijn tafel verzameld heb
En hen tegen mij doen getuigen
Mèt de vrouw, die ik niet heb gekend? -
O, als dan mede mijn werken tegen mij opstaan,
Mijn gezalfde handen tegen mij gaan pleiten
En ik, onnutte dienstknecht, zwichten zal
Voor de scherpte van Uw oordeel,
Verhoor dan, o Christus, de zuchten
Die mij van achter mijn handen ontsnappen

[p. 590]

 

En verleen mij, vanwege de vermorzeling

 

Waarin ik thans voor U schuil ga,

 

Uw oneindige deernis.

 

- - - - - - - - -

 

Omdat ik maar een mens ben en geen God

 

Moet Gij U, God en Mens zijnde,

 

Over mijn lot ontfermen;

 

Omdat ik het ook niet verhelpen kan

 

En niet eens weet tot welk einde

 

Gij U een God van mij gemaakt hebt,

 

Moet Gij U over mijn lot ontfermen;

 

Omdat ik U nimmer gevraagd heb

 

Voor mij te willen leven en te streven,

 

Vraag ik U, bij de deernis Uwer liefde,

 

Mij in U^we liefde

 

Te laten leven en sterven.

 

- - - - - - - - -

 

Hoewel ik de mensen lief heb,

 

Maakt de mensheid mij ziek

 

En doet de massa mij braken;

 

Ik ontvlucht de mensen niet,

 

Noch ook de drukte die zij maken

 

En waarin ik mijzelf herken -

 

Doch wie ontneemt mij het gevoel

 

Dat er in hun gezelschap altijd één stoel,

 

Eén mens teveel is en

 

Dat ik die mens ben?