Roeping. Jaargang 34

[p. 588]

Fem Rutke
Gedichten

Een kerk dit uur

Een kerk dit uur.
Een licht en lang verbazen
spreidt zich het leven lichter uit
over de stille dingen.

Planten staan zuiver. Aarde suist.
Een zwijgzaamheid spelt spelend woorden.
En boven haar

schrikt mooi een vogel
als een verliefdheid
weg.

Vermoeide handen strelen zorgzaam.
In mijn gedachten zijn zij eeuwig.

Ik zie: gevaarlijk gaat verwaarloosd
een rimpeling van verdriet.

Er is bedaard gebaren
in dit intiem bewegen.
Er is opnieuw ontdekken
in dit vervagend stille vuur.

Oplossend gaan de wolken.
En ver, bedachtzaam taktisch
gaat als een open hoofd de zon.

Verhelderd varen winden.
Metaalsterk maan en sterren
verschijnen hoog en hoger.

Dan, rondom kleine mensen,
van boven naar beneden,
rilt avondkilte los.