Roeping. Jaargang 34

[p. 104]

Frans Babylon
Gedichten

Zacheus en Christus

Voor Ds. Hans de Pater

Ik durfde Hem niet oog in oog t' ontmoeten,
daar ik een zondaar, Hij de Redder was,
die velen van hun kwaad of kwaal genas
en hoeren in bescherming nam voor boeten.

Ik meed de kwasi-vromen, die in stoeten
de intocht vierden van de Messias,
maar - boven in een vijgeboom in 't gras -
ontwaakte ik toen ik Hem mij zag groeten.

‘Mijn halve kapitaal schenk ik de armen’
zei ik - in huis - van blijdschap en berouw
toen Hij mijn brood en wijn aanvaarden wou.

Ik, zondaar, kreeg van Hem zoveel erbarmen,
dat plots mijn leven gans opnieuw begon
en ik Hem in de ogen kijken kon.

[p. 105]

Provisorisch in memoriam mijzelf

Ben ik opeens gestorven,
vrij uit mijn ijdel Ik,
dan raakt mijn lijf bedorven,
mijn geest wordt leeuwerik.

Nooit meer ben ik te wekken,
zelfs niet door 't ach en wee
van hen die mij ontdekken
na 't laatste demasqué.

Mijn lijf, vaak vreugdedronken,
wordt zand en madenspijs.
Mijn geest raakt nooit verzonken,
maar stijgt naar 't paradijs.

De liedjes van verlangen,
die 'k hier niet zingen kon
- door zwaartekracht bevangen -
verklinken in de zon.

Maar niemand zal ze horen
behalve dan mijn vrouw.
Die kent in 't vluchtig koren
haar leeuwerik van trouw.