Roeping. Jaargang 33

[p. 653]

Ben J.M. v.d. Kley
Gedichten

Ik hang

ik hang
in de touwen van uw armen;
er vloeit langs onze monden
vluchtig heliumgas
der dwaze ballon:
bruine mand
in mijn handen.
de zachte ballast uwer borsten
is mij vreemd
spierverbonden zand
of meegevend traliewerk
der gevangenis uwer lippen
met de tandhorizon,
het getij van uw speeksel.

in verbonden cellen
met klopsignalen
op holle handen
leven wij;
met witte muren
tussen ons
tweezijdig beschilderd:
moeder!
ik houd van je
liefste,
god, nog vier maanden.

ik kom bij u
lieve
met de sleutels van mijn benen
de ruif van mijn mond
u
vergeefs

[p. 654]

 

vrijheid

 

vergeven

 

in blinde kinderen;

 

waggelend tastend

 

langs muren

 

zoet en fris beslagen

 

met uw bruisend salpeter;

 

in 'n stoeiende zon

 

angstig grijpend

 

naar uw borsten

 

en

 

iedere lichaamsgeur

 

in 't venster

 

drogen

 

tegen 't landschap

[p. 655]

Vraag aan jou

Waar is de sneeuw
van de eerste dag gebleven
is zij onder mijn handen
tot purper water bevroren
of is 't mos van jouw gelaat
er uit geboren?

Waar is het licht
van de eerste dag gebleven
heb ik het met mijn handen
tot witte beelden gekneed
of heeft 't zich genesteld aan
de voeten van jouw duizend bomen?

Waar is de gems
van de eerste dag gebleven
hebben mijn handen hem
langs je kontoer gelegd
of springt hij als de regenbogen
over vruchtbare bergen?

Heb je de moeder
van de eerste dag gezien
ben ik het
die je tot haar maakte
of werd je werk'lijk
uit mijn zij geboren?

Heb je de aarde
van de eerste dag gezien
ben ik het
die met voorzichtige vingers
haar land en water scheidde
of noemt de maan
het water - water, land - het land?

[p. 656]

 

Heb je de wind

 

van de eerste dag gezien

 

waren mijn woorden het

 

die zaad bliezen tussen je haren

 

of blijft iedere boom je naam bewaren?

 

 

 

De achterkant der dingen is mij vreemd.