Roeping. Jaargang 33

[p. 72]

Tom Naastepad
Gedichten

Johannes

Er zou nog zo veel te schrijven zijn -
een wereld van een boek,
cypressen van uitroeptekens,
Pyreneeën van glossen,
kinderen van letters,
- maar ik kom planeten te kort

en mijn ball-pointhart raakt leeg.

Er zou nog zo veel te leven zijn -
een boek van een leven,
Exodus van verlangens,
psalmen van verzet,
zendbrieven van hartelijke groeten,
- maar er is geen wijn meer

met nog maar twee visjes en vijf broden.

Er zou nog zo veel te dichten zijn -
een gedicht van een gedicht,
een woord een woord
een man een man
een man van een woord,
- dat als al het leven geschreven staat

hij nog schrijft in het stof op de grond.

[p. 73]

Coelebs

Ik kom wel overal te gast

daar worden de dingen der mensen

zo trouw en waar

zo maar en vlak

nabij

niet storen de afstand
waarin ze staan
als door beraad
drie tegen een
het glas de schotel de tafellamp
en de hand

de hand die gaf
de hand die nam
geven en nemen
en afstand bewaren

afstand is afstaan
en in verband staan

pantagaam

ademend op elk geruis
de leden als halmen genegen
rank het lijf een rank
verlangens als korrels gehangen
het bloed in trossen gevangen
binnen de huid van een knaap
leven als een hoogmis wit

't gelaat het onvoltooid verleden
van de grond onder het water
en achter de trompet van een bloem

[p. 74]

 

de cherubijn van later

 

de ogen gisteren en morgen

 

sponningen in honingkorven

 

de brauwen als zusterbijen

 

en tussen beide

 

de frons

 

het front

 

beslissend heden

 

met deze en gene

 

 

 

vergevend

 

verwonderd

 

ontdaan

 

 

 

en God wordt langzaam waar -