Roeping. Jaargang 32

[p. 230]

Henri van den Eerenbeemt
Drie gedichten

Ik heb gezwommen in de wind

en de wolken hebben mij gekleed met schuim
de zon en ik, wij beiden,
hebben naakt gestoeid; ik won
de zeeën hebben mij doorwaaid
en toen begon ik uit te botten
vol groene bladeren was ik, mijn wensen
werden overrijp en ik kwam omgekeerd
ter wereld met voeten die
vol ongeduld zich in het gras vastgrepen
mijn zinnen waren vijf paar handen
mijn vingers droegen sperwerogen
ik was een korrel zand en een
heelal, eendagsvlieg -
mammoeth tegelijk en alle krachten
die er zijn, lagen - bundels spieren -
om mijn hart waarvan het kloppen
de golven zweepte en wolken deed
samenspannen om de zon; ik was
een kosmisch avontuur.

[p. 231]

Dag lieveling

voor mij een ander

dag, dag lief borstenpaar

dag ponyhaar

kijk, plotseling

ben je herinnering

dag heuvelen, dag dalen

zal er nu een vreemdeling

in gaan verdwalen?

Ik weet het wel ‘terug naar de natuur’

is vluchten en rousseau
ging ook niet helemaal vrijuit
en toch, het was een avontuur
om plotseling te ontdekken
dáár was het paradijs en zo
moeten vogels er gezongen hebben
zo groen was het, zo geel, zo
blauw, dezelfde zon heeft het beschenen
adam zag er net zo uit als ik
- met langer baard misschien -
maar de zee heeft er zo uit gezien
en eva is het avondfeest geweest.