Roeping. Jaargang 32

[p. 45]

Adriaan Morriën
Verklaring

Ik kan het onbegrijpelijke niet begrijpelijk maken.
Ook niet als ik het andere namen geef.
Ik kan slechts zeggen dat het onbegrijpelijk is
En dat het reeds begint, hier bij jouw hand
Die vóór je op de tafel ligt,
De nagels een herhaling van dezelfde vraag,
En bij je oog dat groter dan de hemel is,
Met sterren even onontdekt gebleven
Als die wij niet zien maar vermoeden
Achter de nevels van de melkweg.
Ik leef in raadsels en zie geen verschil
Tussen jouw wimpers en het licht.