Roeping. Jaargang 31

[p. 540]

Vic Reinders
Herinnering

Een tuin in Mei, nog dropp'lend na de regen,
een boom in bloesem, 't glorend-groen gazon,
de blauwe lucht, de witte, meise zon,
en moeder, moeder komt mij lachend tegen.

Ik heb mij veilig aan haar schoot gevlijd,
en zij doet wéér 't verhaal van verre landen;
dan plots'ling, voel ik tranen op mijn handen,
en, niet begrijpend, zie 'k, dat Moeder schreit. -
Toen heb ik naar haar droefheid willen vragen;
maar och, een vogel heeft mij afgeleid.

Nu ben ik oud, en leegte is rondom, wijd;
verlatenheid verkilt het hart bij vlagen,
en ach nu kan ik moeder niets meer vragen

Waarom toch, moeder, hebt gij toen geschreid?