Roeping. Jaargang 31

[p. 200]

Jan H. Cartens
Gelijkenis

Ecce, ego mittam angelum meum qui praecedat te -

Wie vindt een zuiver spiegelbeeld
terug van het gebarenspel
van haar om wie ik onverdeeld
gelukkig ben? Dit klaar bestel
drijft mij naar de gelijkenis
met aan wie God mij toevertrouwde:
de engel, een verbeeltenis,
onzichtbaar en in licht gehouden.

Want in het onbewust verloop
der uren breidt zich die gestalte
in duizend vormen voor mij uit,
hechter en van een hoog gehalte.
Hun vormen komen in haar samen,
gerijpter en vol heldere zin.
De wereld neemt een nieuw begin,
maar daarvoor hebben wij geen namen.

Wie peilt het diepe vergezicht
waar ik mijn oogopslag naar wendde
toen ik in 't stralen van haar oog
een angelieke glans herkende -
wie kent de bron van 't licht dat aan
de engelenfiguur ontspringt,
wie noemt de zuiverheid van 't hart
dat uit haar oog mij tegenblinkt?

Hoe ik haar te benoemen poogde,
ik vond voor haar geen enkele naam,
want op het glanzen van haar ogen
brak ieder woord. Toen ving het aan,
de spiegel der gelijkenissen:
zij en de engel die mij leidt.
Iedere nieuwe dag ontleent
aan haar vrede en zuiverheid.

[p. 201]

 

Diep in de nacht zit ik gebogen

 

naar het papier waarop ik tracht

 

haar naam te noemen; letters buigen

 

zich uit elkaar. Wie heeft de macht

 

het dubbelbeeld klaar te omschrijven

 

dat hen voor mij tezamenhoudt?

 

De nacht wordt valer in de vensters

 

en het papier blijft leeg en koud.

 

 

 

Hij heeft haar naar Zijn beeld gemaakt.

 

Hij tekende haar schouderlijnen

 

om puur verrukking en Hij schiep

 

haar ranke meisjesschoot volmaakt.

 

Ziet niet Zijn engel, onbewogen

 

om mijn verwondering, mij aan

 

uit 't zuiver beeldvlak van haar ogen,

 

vangt niet opnieuw de schepping aan

 

 

 

wanneer de liefste mij ontmoet

 

en ik binnen haar lichaamslijnen

 

de engelenfiguur vermoed, -

 

als ik in haar zie uitgebreid

 

al wat verbeelding scheppen kon

 

aan ongerepte vormen onder

 

het mom van haar lieftalligheid?

 

Schiep God haar mij niet als een wonder?

 

 

 

De engel ademt in haar stem

 

waarvan ik iedere klank wil drinken;

 

hoor, hoe in 't zingen van haar mond

 

bescherming en beschutting klinken.

 

Nieuwe betekenissen drijven

 

aan op de echo van haar woord, -

 

ik kan in 't dubbelbeeld geloven,

 

ik heb de engelenstem gehoord.

 

 

 

God, laat dit duren, alle dagen,

 

want wat zij van Uw engel weet

 

is in haar leven opgenomen,

 

ligt in haar stem voor mij gereed.

[p. 202]

 

Ik ken U niet maar alle dingen

 

rondom haar zijn getuigenis

 

van Uw aanwezigheid. Gij schiep

 

haar mij als een gelijkenis

 

 

 

van Uw onmeetbaar welbehagen.

 

Laat haar voor mij de engel zijn

 

die Gij mij zond en die mij voorgaat

 

tot waar Gij zijt - laat alle dagen

 

mijn hart om 't wonder zijn bekoord

 

waarin Gij tot mij kwam en mijn

 

geluk voltooide; zet in haar

 

Uw schepping van de wereld voort.