Roeping. Jaargang 31

[p. 193]

[Nummer 4]

Nico Verhoeven
Het eiland

Het eiland is zich als een ei te moede,
de ruimte staat er als een schaal omheen;
er is geen doelwit om naar toe te spoeden,
men is er heel en moederziel alleen;

men is er kind en die het kind moet voeden,
bebroeden en bevroeden zijn er een;
wie neerhurkt aan het strand van liefdewoeden,
als speleman, vindt spelevrouw en speen.

Dit huwelijk, zo vaderlijk volzwegen,
wat draagt men op de thuisreis er van mee?
een licht achter een voorhoofd in de regen,
een melodie vol heimelijke wegen,
ontglipt aan de omarming van de zee.
Ontglipt? Een vogel aan het ei ontstegen.