Roeping. Jaargang 30

[p. 466]

Henri Bruning
Maria's hemelvaart

Dit waren haar eerste woorden:
Zie de dienstmaagd, - zij had verstaan,
want altijd, altijd behoorde
zij reeds dit volgzaam gaan, -
en hoe bitter de zwaarden boorden,
nooit zou zij dit volgen weerstaan.

Zij bleef al het bittre verduren
als een hulploos blad de orkaan,
maar als de jongelingen in de vuren
hief zij 't Magnificat aan
van het fiat voluntas tua -
met haar stil, deemoedig bestaan.

Met Hem is zij al de wegen,
de blijde en droeve, gegaan,
en ten laatste, neergezegen,
heeft zij ook de Dode ontvaen, -
doch al Zijn Wonden heeft zij
stil als Zijn woorden verstaan.

Vele eenzame jaren later
- zij stond groot als een plataan
in de lanen langs het water -
zag zij zich: klein, aan het water
van de laatste oceaan -
zo droomde zij, simpel, slapend
die laatste slaap haars bestaans.

En ontroerd de Twaalf zagen
haar door hun tranen aan,
hoe schoon had dit tenger lichaam
de teistring der aarde doorstaan;
zij schreien - zij moeten haar dragen
[o englen, o dood, hoe haar dragen],

[p. 467]

 

weldra ten grave dragen

 

haar, die nooit kwaad had gedaan.

 

 

 

Toen, terwijl de Twaalf nog baden,

 

verbrijzeld en ontdaan,

 

zagen zij haar verheerlijkt lichaam

 

uit 't lichaam des doods opstaan -

 

het tijdelijke tot zijn oorspronklijk

 

goddelijk Niet weer vergaan.

 

Het stond al puurder te fonklen

 

in hun midden; en, langzaam,

 

weg van de aarde, de donkere,

 

is dit zuivre ten hemel gegaan;

 

het is naar de hemel ontweken

 

zo licht en vanzelve en vrij, -

 

in al ijler, blinkender zweven

 

bereikend de Overzij.

 

‘Zie de dienstmaagd’, hoorden zij preevlen, -

 

het laatste dat zij, stamelend, zei.

 

 

 

Gaudeamus! Ecce Ancilla!

 

zo hieven de engelen aan

 

en de hemelen gingen open

 

en alom als een oceaan

 

steeg de jubel van 't Ecce Ancilla

 

boven sterrenvelden en maan,

 

steeg de jubel om het Ecce Ancilla

 

waarmee zij het Dier had weerstaan.

 

 

 

*

 

 

 

O Mater dolorosa,

 

o Virgo gloriosa, -

 

laat ons uw ootmoed verstaan...