Roeping. Jaargang 29

[p. 537]

[Nummer 9]

Anton van Duinkerken
Saltem per enigmata

‘...saltem per enigmata, id est per litteras.’
Epist. Scti Francisci Xaverii, die XX^o Sept. MDXLII

Gevoel is er spoedig te veel
mee gemoeid, als een Godskind op reis
zich de hemel vol zaligen stoeit;
alleenzijn alleen maakt, ons wijs.

Van aanzicht in aanzicht aanzie
ik voorlopig de vrienden niet meer,
in raadselen kruis ik mishopig
mijn spiegel, de zee, op en neer.

Waar ben ik, verloren in mij,
gebleven, waarheen onderweg?
de ruimte, waarin ik mag leven
vervluchtigt het woord, dat ik zeg.

Zinzoekende letters verstaan
elkander en worden mij lief,
van handschrift en inborst verander
ik verweg op wacht naar een brief.

Vraag, vrienden, ik vriendschap te veel?
onzienlijk-bewegende hand,
teken in afzijn een vriendlijk
charakter van 't andere land!