Roeping. Jaargang 29

[p. 495]

Gabrielle Demedts
Regenavond

Jij weet hoe ik heb gesmeekt,
klein lot dat over mijn handen streek;
hoor hoe de regen de wacht betrekt:
onmerkbaar verschuift het duister in 't duister.

Door nachten van storm, in het windgeloei
tampt er een klok over kwaad en goed -
eindloos bevochten, nu beide vergaan,
maar regen is eeuwig, of je doof bent of luistert.

Of je doof bent en je'ogen verschuilt
warm in de blik die jou omsluit,
heimwee is eeuwig. Je blik raakt mij aan:
wanhoop van eeuwen slaat om ons saâm.