Roeping. Jaargang 29

[p. 325]

Felix Rutten
Volzaalge levenstijd

Volzaalge levenstijd, die zo kortstondig
Gemeten, breken kan elk dag en uur, -
Maakt dit me ondankbaar? Waar 't niet snood en zondig,
Zo 't harte klaagde om uw geringe duur?

Doch bij 't gedenken valt een schaduw over
Mei's heerlijk heil en landschap eeuwig jong,
Of zelfs de nachtegaal in 't prille lover
Van stervensnood, en niet van schoonheid zong.

Maar 't edel opengaan der zomerrozen
En 't wiegen van een rank op de avondkoelt'
Doen schaamtevol mij over lafheid blozen:
De klacht heeft zelfzucht noch verwijt bedoeld.

Nog zullen nà mij ranke rozen bloeien
En ster-juwelen gespen 't nachtfluweel....
Mag 'k dan met herfst en avondrood vergloeien:
Aan Aardes schoonheid nam ik heerlijk deel.

[p. 326]

Felix Rutten
Laat wijnloof

Laat wijnloof inkarnaat de schaal beschuimen
Tot bed van abrikoos en gele peer;
Leg bloemige tros van edeldruiven neer
Bij 't violette blauw van rijpe pruimen.
Bereid dus oog en geest gekleurd festijn:
Want loof en ooft, gerijpt, zijn herfst-emblemen.
Zo worden tinnen schalen tot poëmen,
Om schat van kleuren die vokalen zijn.
Bezint, in de aanblik van die pracht verzonken,
U niet verdroefd op de onbestendigheid
Van wat er bloeit in bond met uur en tijd.
Geniet het uur van lust en vreugde dronken.