Roeping. Jaargang 29

[p. 106]

Jo de Wit
Onder de grond en op de lucht

Onder de grond en op de lucht
Daar ben ik. En er tussen in.
Een vogel, neem ik mijn hemelvlucht.
Als steengruis mijn kristalbegin.

In diepe aardschacht ga ik ongestuit
Op donker rhythme voort; het groeit
En het kan flonkeren; wie graaft het uit
Tot het in 't witte licht ontbloeit?

Ik ben de vogel, zwerver zonder nest.
Hij vreest gevangenschap, is daar, is hier.
Aan zingen nog niet toe, hem lest
Alleen de aether en het zonnevuur.

Op aarde breekbaar als een bloem
Waarvan de kelk knakt, in wind
In storm, in zon, buigend in doem
Van het geworteldzijn. Wie vind

Ik, die 't weet dat ik ook vliegen kan?
En sterren bouw door donkerheid?
Wiens hand, als 't niet van God is zal
Mij binden in het vlees tot menselijkheid?

jo de wat